ذُوا

لغت نامه دهخدا

ذوا. [ ذَ ] ( ع اِ ) مخفف ذوان تثنیه ذو و چون لازم الاضافه است هیچگاه جز بصورت ذوا در کلام نیاید: ذوامال ؛ دو مرد خداوند مال. و منه قوله تعالی : و من قتله منکم متعمداً فجزاءُ مثل ما قتل من النعم یحکم به ذواعدل منکم. ( قرآن 95/5 ). و: شهادةُ بینکم اذا حضر احدکم الموت حین الوصیة اثنان ذواعدل منکم او آخران من غیرکم. ( قرآن 106/5 ). || و تثنیه تأبطّ شراً ذوا تأبط شرّاً آید.

فرهنگ فارسی

مخفف ذوان تثنیه ذو و چون لازم الاضافه است هیچگاه جز بصورت ذوادر کلام نیاید .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی ذَوَا: دو صاحب (تثنیه "ذا" اصلش ذوان بوده که چون در عبارت "ذَوَا عَدْلٍ "مضاف واقع شده نون آن حذف گردیده)
تکرار در قرآن: ۲(بار)