در باز کن

لغت نامه دهخدا

دربازکن. [ دَ ک ُ ] ( نف مرکب ) دربازکننده. بازکننده در. مفتاح الابواب. مفتح الابواب :
ای سرمه کش بلندبینان
دربازکن درون نشینان.نظامی.|| ( اِ مرکب ) امروز بر یک نوع وسیله الکتریکی اطلاق می شود که بوسیله آن در خانه را می توان از داخل ساختمان باز نمود. || آلت و وسیله گشادن در بطری ؛ چوب پنبه کش یکی از انواع آنست.

فرهنگ معین

( ~. کُ ) (اِمر. ) آلتی برای باز کردن در بطری ، کنسرو و امثالهم .

فرهنگ فارسی

در باز کننده باز کننده در یا آلت و وسیله گشادن در بطری .

فرهنگستان زبان و ادب

{door phone} [عمومی] وسیله ای برقی برای باز کردن در ساختمان * واژۀ "اف اف" نامی تجاری در برابر این معادل بوده است.

ویکی واژه

apribottiglie