دارا بودن

لغت نامه دهخدا

دارا بودن. [ دَ ] ( مص مرکب ) مالک بودن. واجد بودن. رجوع به دارا شود.

ویکی واژه

possedere
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم