لغت نامه دهخدا ( آفتاب گاه ) آفتاب گاه.( اِ مرکب ) برآفتاب. مشرقه. ( زمخشری ). آفتاب رو. مشراق. بتو. آنجای خانه که بیشتر روز آفتاب بدان تابد.
ویکی واژه آفتابگاه (قدیم): محلی از خانه که بیشترِ روز، نور خورشید به آنجا میتابد.آفتاب رو. مقابل سایبان.
