آفتاب گاه

لغت نامه دهخدا

( آفتاب گاه ) آفتاب گاه.( اِ مرکب ) برآفتاب. مشرقه. ( زمخشری ). آفتاب رو. مشراق. بتو. آنجای خانه که بیشتر روز آفتاب بدان تابد.

فرهنگ فارسی

( آفتاب گاه ) بر آفتاب مشرقه

ویکی واژه

آفتاب‌گاه
(قدیم): محلی از خانه که بیشترِ روز، نور خورشید به آنجا می‌تابد.‌آفتاب رو. مقابل سایبان.