آتش گردان

لغت نامه دهخدا

( آتش گردان ) آتش گردان. [ ت َ گ َ ] ( اِ مرکب ) جوّاله. آتش سرخ کن.

فرهنگ معین

( آتش گردان ) ( ~. گَ ) (اِمر. ) ظرف کوچک سیمی که در آن چند تکه زغال افروخته قرار می دهند و در هوا می چرخانند تا مشتعل گردد، آتش چرخان ، آتش سرخ کن .

فرهنگ عمید

( آتش گردان ) ظرف کوچک سیمی که در آن چند تکه زغال داغ شده می ریزند و در هوا می چرخانند تا مشتعل شود، آتش چرخان، آتش سرخ کن.

فرهنگ فارسی

( آتش گردان ) ( اسم ) محفظ. کوچک سیمی که در آن چند قطعه آتش و زغال نهند و در هوا چرخانند تامشتعل گردد آتش چرخان آتش سرخ کن .
جواله آتش سرخ کن

دانشنامه عمومی

آتش گردان. آتش گردان، آتش چرخان یا آتش سرخ کن وسیله ای است که در آن آتش درست می کنند. برای آماده کردن فوری قلیان یا هر مصرف دیگری که به چند قطعه آتش گداخته نیاز است از آتش گردان استفاده می شود. آتش گردان یک ظرف متخلخل و کوچک سیمی است که دسته بلند سیمی دارد. زغال را در آن می ریزند و پس از افزودن کمی نفت و آتش زدن آن همرا با چرخاندنش موجب رسیدن هوا و اکسیژن فراوان به زغال و گداخته شدن فوری آن می شوند.

ویکی واژه

آتش‌گردان
ظرف کوچک سیمی با یک بند بلند از حلقه‌های نازک سیم که در آن، چند قطعه زغال می‌گذارند و آتش می‌زنند و در هوا می‌چرخانند تا زغال‌ها گداخته شود. آتش‌چرخان، آتش‌سرخ‌کن.
ظرف کوچک سیمی که در آن چند تکه زغال افروخته قرار می‌دهند و در هوا می‌چرخانند تا مشتعل گردد؛ آتش چرخان، آتش سرخ کن.