معنی تاختگاه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تاختگاه. ( اِ مرکب ) جایی که در آن اسب را دوانند مسابقه را. پیست . خطی است که اسبهای دونده در اسب دوانی در آن می دوند. ( فرهنگستان ).

فرهنگ معین

(اِمر. ) ۱ - جایی برای تمرین اسب - سواری . ۲ - خطی که اسب های دونده در اسب دوانی در آن می دوند.

فرهنگ عمید

۱. جای تاخت وتاز، جای دوانیدن اسب.
۲. (ورزش ) در مسابقات اسب سواری، خطی که اسب های دونده روی آن می دوند.

فرهنگ فارسی

جای تاخت وتاز، جای دوانیدن اسب، اسب دوانی
( اسم ) ۱- جایی که در آن اسب را برای تمرین یا مسابقه دوانند. ۲- خطی که اسبهای دونده در اسب دوانی در آن می دوند پیست