لغت نامه دهخدا ( آتشگه ) آتشگه.[ ت َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) آتشگاه. آتشکده : چنین بود رسم اندر آن روزگارکه باشد در آتشگه آموزگار.نظامی.
ویکی واژه (شاعرانه): آتشگاه. تو پنداری مغی دل مرده در آتشگهی خاموش/ ز بیداد انیران شِکوهها میکرد. «اخوان ثالث»
