به معنی خداوند و صاحب و روح تعبیر شده؛ جاری از زبان زرتشت، و مخاطب وی در گاثاها. در نام مورد نظر مشخصاً اَهوره به معنی نیک و بعدها روان نیک، و مزده به معنی بخرد است، و این دو عنصر جدا استعمال شدهاند[۱]. ↑ نه آنچنانکه در کتیبههای هخامنشی دیده میشود یکجا اهورهمزده ثبت شده است.