آتش نمرود

لغت نامه دهخدا

( آتش نمرود ) آتش نمرود. [ ت َ ش ِ ن َ ] ( اِخ ) آتشی بزرگ که نمرود فرمانروای بابل برافروخت و حضرت ابراهیم خلیل اﷲ را در آن افکند و آتش بر آن حضرت بَرْد و سلام شد. رجوع به نمرود شود.

فرهنگ فارسی

( آتش نمرود ) آتشی که بدستور نمرود ( ه٠ق ٠ ) برافروختند تا ابراهیم خلیل را در آن بسوزانند ولی آتش بامر خدا [ برد و سلام ] گردید٠
آتشی بزرگ که نمرود فرمانروای بابل بر افروخت و حضرت ابراهیم را در آن افکند و آتش بر آن حضرت برد و سلام شد

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آتش نمرود. در قرآن مجید به آتش نمرود اشاره شده است.
سرد شدن آتش نمرودیان برای ابراهیم علیه السّلام به فرمان خدا :«قلنا یـنار کونی بردا وسلـما علی ابرهیم.»(سرانجام او را به آتش افکندند؛ ولی ما) گفتیم: «ای آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش!»
انبیاء/سوره۲۱، آیه۶۹.
۱. ↑ انبیاء/سوره۲۱، آیه۶۹.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۱۱۴، برگرفته از مقاله «آتش نمرود».
...