معنی اجراء | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اجراء. [ اِ ] ( ع مص ) راندن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر ) ( منتهی الارب ). براندن. روان کردن. بدوانیدن. || وکیل کردن کسی را. || وکیل فرستادن. || دانه بستن گیاه. ( منتهی الارب ). || امضاء. || بابچه شدن سباع. ( تاج المصادر ). || وظیفه و راتبه مقرر کردن. || گذاردن.
اجراء. [اَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ جَرْو. || ج ِ جَری ٔ.
اجراء. [ اُ ج َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَجیر. ( مهذب الاسماء ).
اجراء. [ اَ رَءْ ] ( ع ن تف ) جری تر. باجرأت تر.
- امثال :
اجراء من ذباب ؛ جری تر از مگس ، چه بر بینی شاهان و مژه شیران نشیند.
اجراء من قسورة ؛ باجرأت تر از شیر.
اجراء من لیث بخفان ؛ باجرأت تر از شیر خفان . ( مجمع الامثال میدانی ).