لغت نامه دهخدا
اسبک. [ اَ ب َ ] ( اِ ) پَره. دندانه ( در کلید ).
اسبک. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) شهرکی بشمال شرقی طبس.
اسبک. [ اَ ب َ ] ( اِ ) پَره. دندانه ( در کلید ).
اسبک. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) شهرکی بشمال شرقی طبس.
(اَ بَ ) (اِ. ) پره و دندانة کلید.
= آبشار
( اسم ) پره و دندان. کلید.
شهرکی بشمال شرقی طبس
{rocker arm, valve rocker,valve rocker arm, rocker} [قطعات و مجموعه های خودرو] بازویی خمیده و لولاداری که با حرکت میل بادامک به صورت الاکلنگی به حرکت درمی آید و سوپاپ ها را باز و بسته می کند
[زیست شناسی] ← اَسبک مغز
اسبک (قزوین). اسبک یک منطقهٔ مسکونی در ایران است که در دهستان کوهگیر واقع شده است. اسبک ۷۰ نفر جمعیت دارد. مردم روستای اسبک از ایل افشار هستند و به زبان ترکی سخن می گویند. اکثریت جمعیت روستا به تهران، کرج، قزوین، الوند، لوشان و منجیل مهاجرت کرده اند به همین دلیل جمعیت آن رشد مثبت نداشته است.
پره و دندانة کلید.