اجله

لغت نامه دهخدا

( آجله ) آجله. [ ج ِ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث آجل. || آن جهان. ( مهذب الاسماء ). آخرت. || هرچه بامهلت باشد.
اجله. [ اَ ج ِل ْ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ جلیل. || ( اِ ) جج ِ جُل .
اجله. [ اَ ل َه ْ ] ( ع ص ) مرد فراخ پیشانی. || آنکه مویش از پیش سررفته باشد. || گاو بی شاخ. ( منتهی الارب ).
اجله. [ اِ ل َه ْ ] ( اِخ ) دهی است به یمامه. ( مراصد ).

فرهنگ معین

(اَ جِ ل َ یا لِّ ) [ ع . اجلة ] (ص . ) جِ جلیل ، بزرگان ، مهان .

فرهنگ عمید

= جَلیل

فرهنگ فارسی

بزرگان، جمع جلیل
(صفت . ) جمع : جلیل بزرگان مهان : (ابوعلی سینا از اجل. علمای ایران بشمار است . )
دهی است به یمامه

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَجَلَهُ: موعد او(آن مرد)
معنی یَبْلُغَ: که برسد (عبارت "حَتَّیٰ یَبْلُغَ ﭐلْکِتَابُ أَجَلَهُ" یعنی : تااینکه عِدّه وفات به سر رسد)
ریشه کلمه:
اجل (۵۶ بار)ه (۳۵۷۶ بار)

ویکی واژه

جِ جلیل ؛ بزرگان، مهان.