معنی برکی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

برکی. [ ب َ رَ ] ( ص نسبی ، اِ ) منسوب به برک که بفتحتین است و آن قماشی باشد از پشم اشتر که اکثر لباس فقرا بآن باشد. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || کلاهی دراز که زهاد بر سر گیرند و بتازی بریس نامند، و باین معنی با کاف فارسی هم آمده است. ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) :
دلقت بچه کار آید و تسبیح و مرقع
خود را ز عملهای نکوهیده بری دار
حاجت بکلاه برکی داشتنت نیست
درویش صفت باش و کلاه تتری دار.سعدی.

فرهنگ معین

(بَ رَ ) (ص نسب . اِمر. ) بافته ای از پشم شتر که درویشان از آن کلاه دوزند.

فرهنگ عمید

تهیه شده از برک: حاجت به کلاه برکی داشتنت نیست / درویش صفت باش و کلاه تتری دار (سعدی: ۹۲ ).

فرهنگ فارسی

منسوب به برک، نوعی کلاه که از برک یا نمد، میدوزند و درویشان و زاهدان برسر میگذارند
( صفت اسم ) کلاه درازی که از برک یا نمد دوزند زاهدان و درویشان برسر گذارند برنس .