برجسته

لغت نامه دهخدا

برجسته. [ ب َ ج َ ت َ /ت ِ ] ( ن مف مرکب ) با افراز برآمده. ( ناظم الاطباء ). || جسته و جهیده. || چست و چالاک.( فرهنگ فارسی معین ). || مناسب و لایق. ( ناظم الاطباء ). خوب و پسندیده و ممتاز و عالی. ( فرهنگ فارسی معین ). باموقع. ( ناظم الاطباء ). || شخص معروف و بزرگ. ج ، برجستگان. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(بَ جَ یا جِ تِ ) (ص . ) ۱ - جهیده . ۲ - برآمده . ۳ - ممتاز، عالی .

فرهنگ عمید

۱. برآمده، بالاآمده، بلندی پیداکرده.
۲. بزرگ و معروف.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) ۱- جهیده . ۲- بر آمده بالا آمده . ۳- شخص معروف و بزرگ . جمع : برجستگان . ۴- خوب پسندیده . ۵- ممتاز عالی . ۶- چست چالاک .

فرهنگستان زبان و ادب

{marcato (it. ), marcando (it. )} [موسیقی] کیفیت تنی که متمایز و واضح نواخته می شود

ویکی واژه

جهیده.
برآمده.
ممتاز، عالی.