براو. [ ب َ ] ( اِ ) طایفه سرگین کش و کناس. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). طایفه ای را گویند از جنس کناس و سرگین کش. ( برهان ). ج ، براوان : ملک را بدست گرفت و حرام نمکی بسیار کرد و او را براوان شبانه کشتند.، بر او. [ ب َ ] ( حرف اضافه + ضمیر ) ( از: بر + او ) علیه کسی. به زیان کسی. ضد او.
فرهنگ فارسی
علیه کسی به زیان کسی .
فرهنگ اسم ها
اسم: براو (پسر) (کردی) معنی: زمینی کة بوسیله چشمة یا رودخانه آبیاری شود ( نگارش کردی
