باوه

لغت نامه دهخدا

باوه. [ وَ / وِ ] ( اِ ) رسیده. نو. ( یادداشت مؤلف ).
- نوباوه ؛ تازه. نورسیده. میوه که تازه به دست آمده باشد. نخستین از میوه ها که به بازار آید.

فرهنگ فارسی

رسیده و نو
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انبیا فال انبیا فال تماس فال تماس فال چوب فال چوب فال پی ام سی فال پی ام سی