باد کوه

لغت نامه دهخدا

باد کوه. [ دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نام بادی که در بابل سر و نواحی آن از آغاز شبانگاه تا بامداد وزد و در اول گرم و سپس خنک باشد. در تابستان هوا را خنک و در زمستان سرد کند.

فرهنگستان زبان و ادب

{mountain wind} [علوم جَوّ] باد گرماواداشتۀ (thermally forced ) شبانه که از کوه براثر سرمایش شیب های کوه می وزد و شامل باد فرودرّه و باد فروشیب است

ویکی واژه

باد گرماواداشتۀ (thermally forced) شبانه که از کوه براثر سرمایش شیب‌های کوه می‌وزد و شامل باد فرودرّه و باد فروشیب است.