اشجار

لغت نامه دهخدا

اشجار. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ شَجَر. درختان. || ج ِ شَجْر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به شجر شود.
اشجار. [ اِ ] ( ع مص ) رویانیدن زمین درخت را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ شجر، درختان .

فرهنگ عمید

= شجر

فرهنگ فارسی

درختان، جمع شجر
( اسم ) جمع شجر درختان .

ویکی واژه

جِ شجر؛ درختان.