استحکامات

لغت نامه دهخدا

استحکامات. [ اِ ت ِ ] ( ع اِ ) ج ِ استحکام. ابنیه ای از قبیل قلعه ها و برج ها که برای دفاع از شهر یا قصبه بنا کنند: استحکامات داخلیه . استحکامات خارجیه .

فرهنگ فارسی

جمع استحکام ۱ - استواریها . ۲ - بناهایی که سپاهیان برای مدافعه مخصوصا در نقاط سر حدی بر پا کنند مانند قلعه ها برجها دیده گاهها .

دانشنامه عمومی

استحکامات به برج وباروهایی گفته می شود که پیرامون شهرها یا کانون های سرنوشت ساز رزمی یا فرماندهی برپا می کنند. واژهٔ بارو برابر با هرگونه دیوار و حصار است و این واژه گاهی برای دژ نیز به کار رفته است.
در گذشته هنگام جنگ ها، مردم شهر تا زمانی که بیم تاخت و تاز دشمن داشتند، درون باروها می ماندند و همیشه در بارو غذای چند ماه انبار شده بود.

دانشنامه آزاد فارسی

از اصطلاحات نظامی. موانع طبیعی یا دست ساز، برای جلوگیری از حملات و پیشروی دشمن و حفاظت از جان نیروهای خودی، در جنگ. قلعه ها، برج و باروها و خندق ها استحکامات دائمی شمرده می شوند. استحکامات موقت، استحکاماتی است که به سرعت، به منظور حمله و یا دفاع ساخته می شوند. ایجاد خاکریز، حفر سنگر و نصب سیم خاردار از نوع استحکامات موقت است. در شورش های شهری و زدوخوردهای خیابانی، معمولاً مردم با هر وسیله ای که در دسترس باشد، می کوشند راه نیروهای مأمور سرکوب را سد کنند. پلیس هم برای جلوگیری از هجوم تظاهرکنندگان و شورشیان، در خیابان ها و اطراف ساختمان های مهم و حساس، استحکامات موقت بر پا می کند. با اختراع توپ و سلاح های مخرب و دوربرد، اهمیت استحکامات قدیم از بین رفت و با ورود هواپیماهای جنگی و راکت و بمب و موشک به صحنه های جنگ ساختن پناهگاه های مستحکم زیرزمینی آغاز شد. در بعضی کشورها، این پناهگاه ها در اعماق زیاد زمین و با استفاده از فولاد و بتون مسلح و سرب، به منظور استفاده در صورت وقوع جنگ هسته ای ساخته شده اند.