ازاره
( ازارة ) ازارة. [ اِ رَ ] ( ع اِ ) اِزار. چادر. || مئزر. شلوار و مثل آن. ( مؤید الفضلاء ).
ازاره. [ اِ رَ / رِ ] ( اِ ) اِزار. ایزار. ایزاره. هزاره. آن قسمت از دیواراطاق و یا ایوان که از کف طاقچه تا روی زمین بود.
ازاره. [ اِ رَ ] ( ع مص ) بزیارت برانگیختن کس را. ( منتهی الارب ). بر زیارت داشتن. ( تاج المصادر بیهقی ). بزیارت بردن. ( مؤید الفضلاء ). || بزیارت شدن.
(اِ رِ ) ( اِ. ) آن قسمت از دیوار اطاق یا ایوان که از کف طاقچه تا روی زمین باشد.
پایین دیوار که از قسمت های دیگر متمایز است و آن را با سنگ، آجر، کاشی، یا موزاییک نماسازی می کنند.
( اسم ) ازار ایزار ایزاره هزاره آن قسمتد از دیوار اطاق و یا ایوان که از کف طاقچه تا روی زمین بود .
بزیارت رفتن
آن قسمت از دیوار اتاق یا ایوان که از کف طاقچه تا روی زمین باشد.
بخشی از پائین دیوار است که معمولاً برای استحکام بیشتر آمودی از سنگ و کاشی دارد
