لغت نامه دهخدا
اردش. [ اَ دَ ] ( اِخ ) شهریست قدیم به ارمنستان و پایتخت آن. موقع وی بر کنار نهر الرس بمسافت 68 میلی جنوب شرقی اریوان و آنرا ارضاشاش والی ارمینیه کبری 187 ق. م. بنا کرد و سپس شهر بسوخت و باز بنا شد و آنگاه ایرانیان به سال 370 م. آنرا تصرف کردند و جانبی از آنرا خراب کردند و سکنه آنرا اسیر گرفتند و در آن وقت در اردش 9000 خانه یهود و 40000 خانه ارمنیان بود و سکنه آن 190000 باشد و متناوباً این شهر بارها خراب و آباد گشته و امروزه قصبه ایست کوچک. ( ضمیمه معجم البلدان ).
اردش. [ اَ دِ ] ( اِخ ) ( رود... ) رودیست به فرانسه بطول 112 هزارگز. منبع آن سِوِن است و برود رُن ریزد.
اردش. [ اَ دِ ] ( اِخ ) ولایتی است در جنوب شرقی فرانسه. مساحت آن 2134 میل مربع و ارتفاع آن از سطح دریا 70 تا 1800 گز است ، از صادرات آن حریر نیکو و انواع حیوانات و شمع و پنیر و مقوا و غیره است و در آن آتشفشانهای بسیار است و پیوسته روائح گوگردی از آن متصاعد است و در حضیض آنها چشمه های آب گرم بسیار است و در کوههای این ناحیه معادن بسیار از نقره و قلع و ارزیر و آهن و رخام و ذغال سنگ یافت شود و بهترین کارخانه های فرانسه در این ولایت باشد و محصولات زراعتی آن کم و اهم آن سیب زمینی و انجیر و زیتون ، و درخت توت در آن فراوان است و کرم ابریشم در آنجا بسیار تربیت شود و مواشی آن زیاده است و مصنوعات آن فراوان و نیکوست مانند کاغذسازی و ماهوت سازی و کلاه دوزی و دستکش و غیره.
