لغت نامه دهخدا
- اختراع کردن ؛ از خود درآوردن. بافتن. ساختن.
اختراع
- اختراع کردن ؛ از خود درآوردن. بافتن. ساختن.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم مصدر ) ساختن چیزی یا پدید آوردن روشی که پیش تر مانند آن دیده نشده باشد.
۳. (اسم مصدر ) [قدیمی] خلق کردن، آفریدن.
۴. (اسم مصدر ) [قدیمی] پدید آوردن چیز نو.
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
مخترع شخصی است که اختراعی را ایجاد یا کشف می کند. اگرچه اختراع ارتباط تنگاتنگی با علم و مهندسی دارد، اما مخترعان الزاماً مهندس یا دانشمند نیستند.
برخی از اختراعات را می توان ثبت اختراع کرد. سیستم ثبت اختراع ایجاد شد تا از طریق اعطای حق انحصار محدود بر اختراعاتی که به اندازه کافی جدید، غیر آشکار و مفید هستند، مخترعان را به اختراعات بیشتر تشویق کند. یک حق اختراع از نظر قانونی از حقوق مالکیت معنوی مخترع محافظت می کند و از نظر قانونی تشخیص می دهد که اختراع ادعا شده در واقع یک «اختراع» است. قوانین و الزامات ثبت اختراع در کشورهای مختلف متفاوت است و فرایند اخذ اختراع اغلب گران قیمت است.
معنای دیگر اختراع، اختراع فرهنگی است که مجموعه ای بدیع از رفتارهای اجتماعی مفید است که توسط مردم اتخاذ شده و به دیگران منتقل می شود. اختراع جزء مهمی از خلاقیت هنری و طراحی است. اختراعات اغلب مرزهای دانش، تجربه یا توانایی انسان را گسترش می دهند.
در صورتی که اختراعی واجد شرایط مندرج در قانون باشد در این صورت از حمایت آن کشور برخوردار شده و حق اختراع ( یا پَتِنت ) به مخترع اعطا می شود. دارندهٔ حق اختراع طبق قانون از حقوقی خاص بهره مند می گردد.
تاکنون قوانینی برای ثبت اختراع و حمایت از آن در ایران به تصویب رسیده اند که عبارتند از: قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب ۱۳۱۰ و قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علائم تجاری ۱۳۸۶. در حال حاضر قانون سال ۱۳۱۰ منسوخ شده و قانون سال ۸۶ بر حمایت از اختراعات حاکم است.
ماده ۱ قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶، اختراع را این گونه تعریف می کند: اختراع نتیجهٔ فکر کردن فرد یا افراد است که برای اولین بار فرایند یا فراورده ای خاص را ارائه می کند و مشکلی را در یک حرفه، فن، فناوری، صنعت و مانند آن حل می نماید.
ویکی واژه
scoperta
آفریدن، ایجاد کردن.
