لغت نامه دهخدا
( آفتابه لگن ) آفتابه لگن. [ ب َ / ب ِ ل َ گ َ ] ( اِ مرکب ) ابریق و لگنی فلزین برای شستن دست و دهان پیش و بعد از طعام.
( آفتابه لگن ) آفتابه لگن. [ ب َ / ب ِ ل َ گ َ ] ( اِ مرکب ) ابریق و لگنی فلزین برای شستن دست و دهان پیش و بعد از طعام.
( آفتابه لگن ) ( ~. لَ گَ ) (اِمر. ) آفتابه و لگن برای شستن دست و دهان قبل و بعد از غذا.
( آفتابه لگن ) آفتابه و لگن که از فلزی مانند برنج یا مس ساخته می شود و گاه در سر سفره برای شستن دست ودهن می آوردند.
( آفتابه لگن ) ( اسم ) آفتابه و لگن فلزین برای شستن دست و دهان پیش از طعام خوردن و پس از آن
ابریق
آفتابه لگن. آفتابه لگن ( آفتابه و لگن ) وسیله ای بوده که برای شستشوی دست و دهان قبل و بعد از خوردن غذا، کاربرد داشته است.
در دوره قاجار نوکران آفتابه و لگن را همراه حوله سر سفره می آوردند و اشخاص قبل و بعد از غذا دست و دهان خود را می شستند. انواع مسی و برنجی و تزئینی آن برحسب توان مالی صاحب خانه ساخته می شد. از آفتابه برای شستن و از لگن برای جمع آوری آب زاید استفاده می شود. ضرب المثل معروف «آفتابه لگن هفت دست، شام و نهار هیچی» کنایه به وجود و اهمیت حواشی بیش از متن اشاره دارد.
آفتابهلگن
نوعی آفتابه با لگنی فلزی که برای شستن دست و دهان بعد از صرف غذا بکار میرفت. آفتابه لگن آورده میشد و صابون و حوله. «اسلامیندوشن»
آفتابه لگن برای شستن دست و دهان قبل و بعد از غذا.