سنگدان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
عضوی عضلانی که دارای الیاف ماهیچه ای قوی و سخت جهت خرد کردن دانه ها و دیگر مواد غذایی پرندگان در مسیر مری پس از چینه دان و قبل از معده اصلی قرار دارد . وجه تسمیه این عضو از بدان جهت است که پرندگان دانه خوار جهت خرد کردن دانه ها که معمولا سفت و سخت هستند یکی دو عدد شن میبلعند و این شن ها در داخل این عضو جهت آسیا کردن دانه ها باقی می ماند سنگک .
دانشنامه عمومی
در پرندگان، سنگدان از پیش معده بوسیله مجرای تنگ و کوتاهی جدا می شود. شکل آن بیضوی است و داخل آن از دو قسمت عضلانی محکم تشکیل شده. عمل این عضو در گوارش پرندگان بسیار مهم است زیرا همان طور که گفته شد طیور فاقد دندان یا عضو خردکننده غذا می باشند. پس از آن که غذا داخل چینه دان نرم شد و در داخل پیش معده با شیره معده آغشته گردید. در داخل سنگدان به وسیله حرکت شدید و انقباضات عضلات خرد می شود. معمولاً داخل سنگدان تعدادی سنگریزه وجود دارد که پرنده به طور طبیعی آنها را همراه غذا یا به طور جداگانه قبل از غذا می بلعد از این رو این سنگریزه ها همراه با انقباضات شدید سنگدان باعث خرد شدن غذا و در نتیجه گوارش غذا به پرنده کمک می کنند. هنگامی که غذا به خوبی در سنگدان خرد و به صورت یکنواخت و نیمه مایع درآمد بطرف دوازدهه و روده دراز رانده می شود.
دانشنامه آزاد فارسی
اندام ماهیچه ای ساینده در لوله گوارش، واقع در زیر چینه دان پرندگان، کرم های خاک، و برخی حشرات، و تشکیل دهندۀ بخشی از معده۳. سنگدان پرندگان با لایۀ شاخیِ سختی از جنس پروتئین کراتین پوشیده است که طی فرآیند ساییدن لایۀ ماهیچه ای را از آسیب دور نگه می دارد. بیشتر پرندگان سنگریزه های تیزی می بلعند که به نرم کردن غذا در سنگدان کمک می کند.
دانشنامه اسلامی
سنگدان بخشی از لوله گوارش بعضی جانوران، از قبیل پرندگان می باشد که برای خرد کردن غذا به کار میرود.
کاربرد سنگدان در فقه
از آن به مناسبت در باب اطعمه و اشربه سخن گفتهاند.
سنگدان نشانه ای برای حلیت پرنده
در موارد شک در حلیت و حرمت پرندهای، سنگدان داشتن یکی از نشانههای حلال گوشت بودن آن است.