( آیفون ) (فُ ) [ انگ . ] (اِ. ) ۱ - نام تجاری نوعی دستگاه برای برقراری ارتباط ، آوابر. (فره ). ۲ - نوعی تلفن که برای مکالمه بین قسمت - های مختلف یک ساختمان به کار می رود. ،~ تصویری نوعی در بازکن برقی که از طریق مانیتور آن می توان چهرة شخص را در بیرون از ساختمان
دانشنامه عمومی
آیفون (نسل اول). آی فون ( اصلی ) یا آیفون ۲جی ( به انگلیسی: iPhone 2G ) یک گوشی هوشمند تلفن همراه است که در روز ۹ ژانویه ۲۰۰۷ ( ۱۹ دی ۱۳۸۵ ) توسط استیو جابز، مدیر عامل شرکت اپل، معرّفی شد. آی فون صفحه کلید ندارد و فقط از یک کلید ( home ) برخوردار است که با فشردن ان کاربر به صفحه اصلی یا خانه منتقل می شود. از صفحهٔ حساس لمسی بهره می گیرد، که می توان با آن تایپ کرد، شماره گرفت و برنامه های گوناگون مبتنی بر وب و سیستم عامل Ios را اجرا کرد. آی فون دارای یک صفحه نمایش ۳٫۵ اینچی است، ارتفاع آن ۴٫۵ اینچ، عرض آن ۳٫۴ اینچ و ضخامتش ۰٫۵اینچ است. سیستم عامل این گوشی بر مبنای مک اواس است و iOS نام دارد. آی فون از مرورگر وب سافاری - مرورگر اصلی اپل - بهره می گیرد. ۲ جی در این ارائه ( نسل اول آیفون ) به این خاطر انتخاب شده که از تکنولوژی نسل دوم شبکه تلفن همراه استفاده می کند. نخستین بار کمپانی اپل در تاریخ ۲۹ ژوئن سال ۲۰۰۷ میلادی آیفون را روانه بازارهای آمریکا ساخت. در این روز بسیاری از علاقه مندان با تشکیل صفهای طولانی در برابر فروشگاه های اپل و شرکت AT& T در صف ایستادند تا جزو اولین کسانی باشند که این گوشی را می خرند. همچنین این گوشی از سال ۲۰۰۸، در بازارهای جهانی نیز عرضه شد و هدف گذاری اپل، فروش ۱۰ میلیون واحد از این دستگاه بود. آیفون (وسیله ارتباطی). دربازکن ( به انگلیسی: Door phone ) یک سیستم ارتباط صوتی است که در یک ساختمان یا مجموعه کوچکی از ساختمان ها به صورت مستقل و مجزا از سیستم عمومی تلفن، کار می کند. برخی از انواع آیفون دستگاه های برقی دیگر مانند چراغ های راهنما و بازکننده در را کنترل می کنند. سیستم در درب مکان های مسکونی یا اف اف ( که شامل زنگ در، وسیله مکالمه و در بازکن است ) نوعی آیفون به حساب می آید.
ویکی واژه
نام تجاری نوعی دستگاه برای برقراری ارتباط، آوابر. (فره) نوعی تلفن که برای مکالمه بین قسمت -های مختلف یک ساختمان به کار می‌رود. ؛~ تصویری نوعی در بازکن برقی که از طریق مانیتور آن می‌توان چهرة شخص را در بیرون از ساختمان دید.
