آذرافروز

لغت نامه دهخدا

( آذرافروز ) آذرافروز. [ ذَ اَ ] ( اِ مرکب ) آتش افروز، یعنی ظرفی سفالین که برای تیز کردن آتش بکار میبرده اند. رجوع به آتش افروز شود. || ققنس ، مرغ معروف یعنی فنقس.

فرهنگ معین

( آذرافروز ) ( ~. اَ ) ۱ - (ص فا. )افروزندة آتش ، آتش آفروز. ۲ - ( اِ. ) ظرفی سفالین که برای تند و تیز کردن آتش به کار می برده اند.

فرهنگ فارسی

( آذر افروز ) ( اسم ) ۱ - افروزنده آتش آتش افروز. ۲ - ظرفی سفالین که برای تند و تیز کردن آتش بکار میبرده اند آتش افروز مرغی است .
آتش افروز

فرهنگ اسم ها

اسم: آذرافروز (دختر، پسر) (فارسی)
معنی: روشن کننده آتش، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از چهار پسر اسفندیار، نیز دلداده بهرام در داستان همای و همایون

ویکی واژه

افروزندة آتش، آتش آفروز.
ظرفی سفالین که برای تند و تیز کردن آتش به کار می‌برده‌اند.