لغت نامه دهخدا سورچران. [ چ َ ] ( نف مرکب ) ( تداول عامیانه ) آنکه بیشتر بمهمانیها رود از شکم پرستی. طفیل العرائس. سوری. ( یادداشت بخط مؤلف ). آنکه دایماً در فکر سور خوردن باشد. سوری. || مفت خور. ( فرهنگ فارسی معین ).
