سوداپرست

لغت نامه دهخدا

سوداپرست. [ س َ / سُو پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه مطیعهوی و هوس خویش باشد. || شهوت پرست. || آنکه خیالات باطل کند. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

( ~ . پَ رَ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) ۱ - شهوت پرست . ۲ - خیالباف .

فرهنگ عمید

۱. کسی که مطیع هوا و هوس خود باشد.
۲. خیال باف.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آن که مطیع هوی و هوس خویش است . ۲ - شهوت پرستی . ۳ - آنکه خیالات باطل کند .

ویکی واژه

شهوت پرست.
خیالباف.