سلیک

لغت نامه دهخدا

سلیک. [ س َ ] ( اِ ) مخفف بوسلیک است و آن نام مقامی است از جمله دوازده مقام که آن بزرگ ، بوسلیک ، حجاز، حسینی ، راست ، رهاوی ، زنگوله ، صفاهانک ، عراق ، عشاق ، کوچک و نوا باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). بوسلیک. مقامی از دوازده مقام موسیقی. ( ناظم الاطباء ).
سلیک. [ س َ ] ( ع اِ ) به معنی منسلک و چیزی که در چیزی کشیده شده باشد. ( غیاث ).
سلیک. [ س ُ ل َ ] ( ع اِ مصغر ) رشته کوچک. ( فرهنگ فارسی معین ).
سلیک. [ س ُ ل َ ] ( اِخ ) ابن سلکه السلیک بن عمیربن یثربی سعدی تمیمی. از شعرای عهد جاهلیت بشمارمیرود. وی بسال 17 هَ. ق. بدست اسدبن مدرک خثعمی کشته شد. ( از اعلام زرکلی ج 1 ص 381 ). رجوع به البیان و التبین ج 2 ص 114 و عیوان الاخبار ج 1 ص 175 و 176 شود.

فرهنگ معین

(سُ لَ ) [ ع . ] (اِمصغ . سلک ) رشتة کوچک .

فرهنگ فارسی

( اسم ) رشته کوچک .
ابن سلکه السلیک بن عمیر بن یثربی سعدی تمیمی . از شعرای عهد جاهلیت بشمار میرود .

ویکی واژه

رشتة کوچک.