رصید

لغت نامه دهخدا

رصید. [ رَ ] ( ع ص ، اِ ) سگ و یا ددی که سوی شکار خواهد برجهد. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از منتهی الارب ). ددی که سوی شکار خواهد برجهد، گویند: «سَبُع رصید». ( از اقرب الموارد ). || چشم دارنده به چیزی. مراقب. مواظب. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(رَ ) [ ع . ] (ص . ) مراقب ، مواظب .

فرهنگ فارسی

( صفت ) چشم دارنده به چیزی مراقب مواظب .
سگ و یا ددی که سوی شکار خواهد برجهد ددی که سوی شکار خواهد برجهد

ویکی واژه

مراقب، مواظب.