ذکیه

لغت نامه دهخدا

( ذکیة ) ذکیة. [ ذُ / ذَ ی َ ] ( ع اِ ) فروزینه که بدان آتش افروزند. هیزم آتش انگیز. ( مهذب الاسماء ). ج، ذکی.
ذکیة. [ ذَ کی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث ذکی. نار ذکیة؛ آتش زبانه زن. آتش شعله زن. || رائحة ذکیة؛ بوئی تیز. بوئی تند.

فرهنگ معین

(ذَ یِّ ) [ ع. ذکیة ] (ص. ) مؤنث ذکی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) مونث ذکی

فرهنگ اسم ها

اسم: ذکیه (دختر) (عربی) (تلفظ: zakiye) (فارسی: ذَکيه) (انگلیسی: zakiye)
معنی: زیرک، باهوش، ( مؤنث ذکیّ ) به معنای تیز هوش و با هوش، زن تیز خاطر

ویکی واژه

ذکیة
مؤنث ذکی.