دلباز

لغت نامه دهخدا

دلباز. [ دِ ] ( نف مرکب ) دل بازنده. بازنده دل. دل باخته. شیفته. دلداده :
به مستقر و سرای و سریر و مسند خویش
بدان نسق که به معشوق عاشق دلباز.سوزنی.رجوع به دل باخته و دل باختن شود.
|| بلیغ و زبان آور. || شعبده باز. || ( ص مرکب ) دلواز. باروح. خوش منظر. ( ناظم الاطباء ): اتاقی دلباز یا جایی دلباز یا خانه ای دلباز؛ روشن و با فضای بسیار با روح و وسیع. رجوع به دلواز شود. || مفصل. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(دِ ) (ص مر. ) ۱ - جای وسیع و باصفا. ۲ - بلیغ ، زبان آور. ۳ - شبعده باز.

فرهنگ عمید

جای وسیع و با صفا و خوش منظر، دلگشا.

فرهنگ فارسی

دلواز، جای وسیع وباصفاوخوش منظر
( صفت ) ۱ - بلیغ زبان آور . ۲ - شعبده باز . ۳ - جای وسیع و با صفا محلی با روح و خوش منظر : [ خانه دل بازیست ] .

ویکی واژه

جای وسیع و باص
بلیغ، زبان آور.
شبعده باز.