لغت نامه دهخدا خوشرفتار. [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] ( ص مرکب ) خوش رو.آنکه رفتنی زیبا دارد. ( یادداشت مؤلف ). || آنکه خوش معاشرت است. خوش سلوک. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ عمید ۱. ویژگی کسی که با مردم به خوش خویی و مهربانی رفتار می کند.۲. [قدیمی] ویژگی انسان یا حیوانی که که خوب راه می رود، خوش گام.
