خوش رکاب

لغت نامه دهخدا

خوش رکاب. [ خوَش ْ / خُش ْ رِ ] ( ص مرکب ) اسب مطیع. اسب فرمانبردار و باتعلیم و رام. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

( ~. رِ ) [ فا - ع . ] (ص مر. ) مرکوبی که نیکو سواری دهد و تند رود.

فرهنگ عمید

ویژگی مَرکبی که رام و تربیت شده و خوب سواری می دهد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) مرکوبی که نیکو سواری دهد و تند رود .
اسب مطیع اسب فرمانبردار و با تعلیم و رام .

ویکی واژه

مرکوبی که نیکو سواری دهد و تند رود.