لغت نامه دهخدا
خودتراش. [ خوَدْ / خُدْ ت َ ] ( نف مرکب ) که خود تراشد. || ( اِ مرکب ) تیغ که تیغه آن بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- تیغ خودتراش ؛ تیغی که بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد.
- ماشین خودتراش ؛ ماشینهای برقی که بجای تیغ برای تراشیدن مو بکار می رود.