خلطه

لغت نامه دهخدا

( خلطة ) خلطة. [ خ ِ طَ ] ( ع اِ ) عشرت. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( ازلسان العرب ). || ( ص ) آمیزنده با مردم. ( منتهی الارب ). یقال : امراة خلطة؛ زن آمیزنده با مردم.
خلطة. [ خ ُ طَ ] ( ع اِمص ) آمیزش. معاشرت. اختلاط با مردم. ( ناظم الاطباء ) ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ معین

(خُ طَ یا طِ ) [ ع . خلطة ] (اِمص . ) آمیزش ، معاشرت .

فرهنگ فارسی

( اسم ) آمیزش معاشرت اختلاط .

ویکی واژه

آمیزش، معاشرت.