خر و پف. [ خ ُرْ رو پ ُ ] ( اِ صوت ) حکایت صوت خیشوم و دهان خفته بخواب سنگین.قسمی آواز دهان وحلق و بینی بعضی از خفتگان. ( یادداشت بخط مؤلف ). - خر و پف بلند شدن ؛ خفتن و برآمدن آواز خرنا از دهان و خیشوم. ( یادداشت بخط مؤلف ).
فرهنگ عمید
= خُرخُر
فرهنگ فارسی
( اسم ) آوایی که بهنگام خواب از دهان شخص بسبب تنفس با دهان بر آید .
دانشنامه آزاد فارسی
خُرو پُف (snoring) صدای بلند در خواب، ناشی از ارتعاش نرم کام (قسمت عقبی سقف دهان)، براثر جریان هوایی که هم زمان وارد دهان و بینی می شود. این حالت در شرایطی که بینی به صورت ناقص گرفته باشد شایع تر است. وقفۀ تنفس در خواب باعث خروپف بلندی می شود که فرد را بارها از خواب بیدار می کند و موجب خستگی مزمن می شود.