خاکروبه. [ ب َ / ب ِ ] ( اِ مرکب ) گرد و خاشاک که از رُفتَن صحن و جا پیدا می آید. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). دم جاروب. مطلق فضول از خاک و خاشاک و غیره. آشغال. خُمامَه. ( منتهی الارب ). سُباطَه. ( منتهی الارب ) ( دهار ). سُفارَه. کُناسَه.قُمامَه. حُواقَه. کباء. ( منتهی الارب ) : تا کند خاکروبه تو عبیر جیب گردیده دامن نسرین.ظهوری ( از آنندراج ).
فرهنگ معین
(بِ ) (اِمر. ) خاشاک و آشغال که به سبب روفتن جایی گرد آید.
فرهنگ عمید
خاک وخاشاک و آشغالی که از جارو کردن زمین یا روفتن جایی جمع می شود.
فرهنگ فارسی
خاک وخاشاک و آشغال که ازجاروکردن زمین جمع شود ( اسم ) خاک و خس و خاشاک و آشغال که بسبب روفتن جایی گرد آید . کسی که حمل خاکروبه ها می کند کسی که آشغال و خاکروبه را می برد .
ویکی واژه
spazzatura خاشاک و آشغال که به سبب روفتن جایی گرد آید.
