تلقن

لغت نامه دهخدا

تلقن. [ ت َ ل َق ْ ق ُ ] ( ع مص )دریافتن و واگرفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بمشافهه گرفتن چیزی را از دهان. فارابی گوید: تلقن الکلام ؛ اخذه ُ و تمکن منه ُ. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(تَ لَ قُّ ) [ ع . ] (مص م . ) فراگرفتن ، فهمیدن .

فرهنگ فارسی

۱ -( مصدر ) فرا گرفتن آموختن کلامی از کسی . ۲ -( اسم ) فراگیری آموزش . جمع : تلقنات .

ویکی واژه

فراگرفتن، فهمیدن.