لغت نامه دهخدا تلقن. [ ت َ ل َق ْ ق ُ ] ( ع مص )دریافتن و واگرفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بمشافهه گرفتن چیزی را از دهان. فارابی گوید: تلقن الکلام ؛ اخذه ُ و تمکن منه ُ. ( اقرب الموارد ).
