معنی تسویه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تسویه. [ ت َ س ْ ی َ ] ( ع اِ ) تسویة. مأخوذ از عربی ، راست کردگی و درست کردگی و برابری. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(تَ یِ ) [ ع . تسویة ] (مص م . ) برابر ساختن ، مساوی کردن .

فرهنگ عمید

۱. مساوی کردن، برابر کردن، یکسان کردن.
۲. هم سطح کردن.

فرهنگ فارسی

مساوی کردن، برابرکردن، یکسان کردن، راست کردن
( مصدر ) برابر کردن مساوی ساختن یکسان کردن .
ماخوذ از تازی راست کردگی و درست کردگی و برابری

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تسویه (ابهام زدایی). واژه تسویه ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • تسویه (فقه)، رعایت مساوات، راست و برابر کردن چیزی نسبت به چیزی دیگر• تسویه (عرفان)، اصطلاحی در عرفان• تسویه آدم، به معنای آفرینش جوارح، اندام و تصویر صورت انسانی آدم و مهیا ساختن جسم او برای پذیرفتن روح• ادات تسویه، ادات بیانگر تساوی طرفین• استفهام تسویه ای، پرسش به قصد بیان یکسان بودن نتیجه دو کار• تشبیه تسویه، تشبیه دارای مشبه متعدد و مشبه به واحد• قلب تسویه، ابطال «علّت» در قیاس از طریق تسویه بین دو حکم «اصل»
...
[ویکی فقه] تسویه (عرفان). تسویه، اصطلاحی عرفانی می باشد.
تسویه، از ریشه «س وی»، مصدر باب تفعیل و به معنای مساوی کردن و به اعتدال رساندن است.
این اصطلاح از کلمه قرآنی سَوَّیْتُهُ
واژه تسویه از دیدگاه مفسران
اغلب مفسران، تسویه را اعتدال در صورت و کامل شدن خلقت معنی کرده اند. میبدی آن را به معنای اعتدال مزاج و کمال برای قبول روح انسانی دانسته است.
اصطلاح تسویه در عرفان
اصطلاح تسویه در عرفان بسیار کم به کار رفته و ظاهراً تنها در آثار ع زیزالدین نسفی و محمود شبستری در باره آن توضیح داده شده است.
تسویه از دیدگاه نسفی
...
[ویکی فقه] تسویه (فقه). تسویه یعنی رعایت مساوات، راست و برابر کردن چیزی نسبت به چیزی دیگر که به واجب و مستحب تقسیم می شود. از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، زکات، تجارت، وقف، هبه، وصیت، نکاح و قضاء سخن گفته شده است.
تسویه برحسب موارد آن به واجب و مستحب تقسیم می‏شود.
← تسویه واجب
۱. ↑ الروضة البهیةج۳، ص۷۲-۷۳.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۸۱.
...