تریوه

لغت نامه دهخدا

تریوه. [ ت َ وِ ] ( اِ ) راهی بود بر شبه پشته . ( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 482 ). راه پشته پشته ناهموار پست و بلند را گویند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). راه پشته پشته بود. ( فرهنگ جهانگیری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( شرفنامه ٔمنیری ). راهی پشته پشته. ( صحاح الفرس ) :
بر که و بالا چو جه ؟ همچون عقاب اندرهوا
بر تریوه راه چون جه ؟ همچوبر صحرا شمال.شهید ( از لغت فرس اسدی ).چون باز پرنده برگریوه
چون بادرونده بر تریوه.لطیفی.

فرهنگ معین

(تَ رِ وَ ) (اِ. ) راه ناهموار و پست و بلند.

فرهنگ عمید

راه پشته پشته، راه ناهموار، پست و بلند.

فرهنگ فارسی

پشته ناهموار پست و بلند را گویند .

ویکی واژه

راه ناهموار و پست و بلند.