تأمل کنان

لغت نامه دهخدا

تأمل کنان. [ ت َ ءَم ْ م ُ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) تأمل کننده. نگرنده بدقت و در بیت ذیل قید است :
بحسرت تأمل کنان شرمسار
چو درویش در پیش سرمایه دار.( بوستان ).رجوع به تأمل و سایر ترکیبات آن شود.