معنی بیاوار | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

بیاوار. ( اِ ) شغل و کار و عمل. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شغل و کار. ( رشیدی ) :
ندارد مشتری بر برج کیوان
جز افزون دگر کار و بیاوار.عنصری.من نقش همی بندم و تو جامه همی باف
این است مرا با تو همه کار و بیاوار.ناصرخسرو.زین بیش جز از وفای آزادان
کاریش نبود نه بیاواری.ناصرخسرو.خردمند با اهل دنیا برغبت
نه صحبت نه کار و بیاوار دارد.ناصرخسرو.