بغاوت

لغت نامه دهخدا

بغاوت. [ ب َ وَ ] ( ع اِ مص ). بغاوة. طغیان و سرکشی. ( ناظم الاطباء ). نافرمانی. ( آنندراج ). و رجوع به بغاوة شود.
- بغاوت کردن ؛ حمله کردن و یورش آوردن. ( ناظم الاطباء ).
|| آزردن و جفاکردن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(بُ وَ ) [ ع . ] (اِمص . ) سرکشی ، یاغی گری .

فرهنگ فارسی

( اسم ) طغیان سرکشی .

ویکی واژه

سرکشی، یاغی گ