بازخانه

لغت نامه دهخدا

بازخانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) معروف و به ترکی قوشخانه گویند. ( آنندراج ). جائی که در آن باز شکاری امرا را پرورش میدادند :
تو ز آشیانه باز سپید خاسته ای
زبازخانه نپرد بهیچ حالی بوم.سوزنی.
بازخانه. [ ن َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش حومه شهرستان بجنورد که در شش هزارگزی جنوب خاوری بجنورد و هشت هزارگزی خاور راه شوسه عمومی بجنورد به اسفراین و در جلگه واقع است. هوایش معتدل با 305 تن سکنه ، آبش از رودخانه ،محصولش غلات ، بنشن و میوه جات و شغل مردمش زراعت و راهش مالرو میباشد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

فرهنگ فارسی

دهی از بجنورد
در آن باز شکاری امرا را پرورش میدهند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال اوراکل فال اوراکل فال آرزو فال آرزو فال مارگاریتا فال مارگاریتا