ایژک

لغت نامه دهخدا

ایژک. [ ژَ ] ( اِ ) شراره آتش. ( برهان )( صحاح الفرس ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
چو زر ساو چکان ایژک ازو لیکن چوبنشستی ( کذا )
شدی چوزر ساو چون سیمین پشیزه غیبه و جوشن ( کذا ). شهید ( از لغت فرس اسدی ص 298 ).رجوع به ایبد، ابیژ و آیژک شود.

فرهنگ معین

(ژَ ) (اِ. ) شرارة آتش .

فرهنگ عمید

= ابیز

ویکی واژه

شرارة آتش.