لغت نامه دهخدا
تلخی و شرینیش آمیخته ست
کس نخورد نوش و شکر به آپیون.رودکی.
اپیون. [ اَ ] ( از یونانی ، اِ ) شیره مخدِر و مُنوم که از پوست خشخاش گیرند. افیون. هپیون. ابیون. تریاک. مهاتول :
چه حال است اینکه مدهوشند یکسر
که پنداری که خوردستند اپیون.ناصرخسرو.بریده میل عدو خنجر تو چون کافور
ببرده هوش جهان هیبت تو چون اپیون .رشید وطواط.و مخفف آن پیون است.
