لغت نامه دهخدا استذراء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) گشن خواه شدن. نر جستن بز ماده : استذرت المعزی. || بسایه درخت شدن.( منتهی الارب ). سایه گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ). بسایه درخت رفتن. || پناه گرفتن بچیزی. ( منتهی الارب ). پناه گرفتن بکسی. ( تاج المصادر بیهقی ).
