آسمان دره

لغت نامه دهخدا

( آسمان دره ) آسمان دره. [ س ْ / س ِ دَ رَ / رِ / دَرْ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) کاهکشان. کهکشان. مجرّه. اُم ُالسماء. راه مکه.راه حاجیان. شرج. شرج السماء. ( السامی ):
بکوچه ای که رَوی با کف گهرافشان
چو آسمان دره سازی ز بس گهرباری.منجیک ( از جهانگیری ).سمند از آسمان داده نشانش
بسان آسمان درّه کمانش.ثنائی.

فرهنگ معین

( آسمان دره ) ( ~. دَ رُِ ) (اِمر. ) کاهکشان، کهکشان.

فرهنگ عمید

( آسمان دره ) کهکشان: به کوچه ای که روی با کف گهرافشان / چو آسمان دره سازی ز بس گهر باری (منجیک: شاعران بی دیوان: ۲۴۹ ).

فرهنگ فارسی

( آسمان دره ) ( اسم ) کاهکشان کهکشان مجره
کهکشان

ویکی واژه

کاهکشان، کهکشان.