طوبی در زبان عربی به معنای خیر، شادی، سعادت و بهشت است و همچنین به درختی در بهشت اشاره دارد که ریشه‌اش در خانه پیامبر (ص) و شاخه‌هایش در خانه‌های اهل بهشت قرار دارد. در قرآن کریم، طوبی به عنوان بشارتی و نعمت الهی برای مؤمنان ذکر شده است. طوبی به عنوان یکی از درختان بهشتی در روایات اسلامی معرفی شده است. این درخت ریشه‌اش در خانه پیامبر (ص) و شاخه‌هایش در خانه‌های بهشتیان است. این واژه همچنین به معنای خیر، شادی، سعادت و بهشت به کار می‌رود. طوبی می‌تواند به معنای پاکیزه، نیکو و پسندیده نیز تعبیر شود. در گذشته، طوبی به عنوان یک شبه جمله در زبان عربی استفاده می‌شد و معنای خوشا یا خوشا به حال را می‌رساند. بنابراین، طوبی واژه‌ای است که در متون دینی و ادبیات فارسی به معانی مختلفی از جمله درخت بهشتی، خیر، سعادت و پاکیزگی اشاره دارد.